Ustalenia pochodzenia dziecka jest opisane w art. 85 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a mianowicie:
„Domniemywa się, że ojcem dziecka jest ten, kto obcował z matką dziecka nie dawniej niż w trzechsetnym, a nie później niż w sto osiemdziesiątym pierwszym dniu przed urodzeniem się dziecka, albo ten, kto był dawcą komórki rozrodczej w przypadku dziecka urodzonego w wyniku dawstwa partnerskiego w procedurze medycznie wspomaganej prokreacji”.
O ustaleniu ojcostwa przeczytasz również w naszych wcześniejszych wpisach na blogu: USTALENIE OJCOSTWA DZIECKA POZAMAŁŻEŃSKIEGO oraz USTALENIE OJCOSTWA – CO WARTO WIEDZIEĆ
Czym jest domniemanie? Jak się przed nim bronić?
Domniemanie, o którym mowa w powyższym artykule jest domniemaniem wzruszalnym. Oznacza to, że mężczyzna ma możliwość podjęcia obrony w tej kwestii, wykazując kilka poniższych kwestii.
1. w ogóle nie współżył z matką. Na przykład w okresie poczęcia przebywał w innym kraju i nie widział się z matką.
2. pomimo współżycia nie doszło do poczęcia dziecka. Na przykład z powodu impotencji czy też bezpłodności.
Mężczyzna może jeszcze podnieść zarzut, że matka dziecka współżyła jeszcze z innym mężczyzną w okresie koncepcyjnym. Oraz że bardziej prawdopodobne jest to, że to ten inny mężczyzna jest ojcem dziecka.
Do obalenia domniemania ojcostwa można wykorzystać różne dowody, które pozwolą na wykluczenie ojcostwa:
1. dowód z grupowego badania krwi (analiza krwi pozwoli określić czy dziecko ma określone cechy krwi, których nie ma domniemany ojciec)
2. dowód z układu grupowego krwi. Pozwala on określić jakie grupy krwi może mieć dziecko, a jakich mieć nie może, gdy dane są grupy krwi jego rodziców,
3. dowód z polimorfizmu DNA. Na podstawie badania tego kwasu można uzyskać stosunkowo pełne informacje genetyczne o pochodzeniu lub nie pochodzeniu dziecka od danej osoby,
4. inne dowody przyrodnicze, w tym dowód antropologiczny. Bada on budowę ciała ludzkiego, jego kształty, proporcje.
Kodeks postępowania cywilnego nie reguluje kolejności przeprowadzania tych badań. Jednakże mając na uwadze postęp medycyny, największe znaczenie i pewność ma obecnie dowód z badań DNA.
Zgodnie z art. 306 k.p.c. pobranie krwi w celu jej badania może nastąpić tylko za zgodą osoby, której krew ma być pobrana. Jeżeli osoba ta nie ukończyła 13 roku życia lub jest ubezwłasnowolniona całkowicie – za zgodą jej przedstawiciela ustawowego. Dotyczy to również pobrania innego materiału biologicznego np. wymazu z jamy ustnej.
Zapraszamy do zapoznania się z ofertą naszej Kancelarii: adwokat Gdańsk sprawy rodzinne